Dzień dziecka

Chyba nie zapomnieliście jaki dziś dzień? Oczywiście, że nie!

Wszystkiego najlepszego dzieciaki!  :)

Dzieci to najszczersze istoty na ziemi, pełne zaufania i bezwarunkowej miłości. Dają nie oczekując niczego w zamian. Patrzą na świat prze różowe okulary. Potrafią zarażać swoją beztroską, a ich uśmiech łamie najtwardsze serca.

"Tylko dziecko potrafi wbić patyk w ziemię, nadać mu imię i pokochać."

Źródło: www.tumblr.com

A jak to jest z Wami? Nadal czujecie się dziećmi? Zachowaliście w sobie tę odrobinę szaleństwa, potraficie marzyć? Czy może macie własne pociechy i to od nich uczycie się na nowo bycia lepszym człowiekiem? 

Pamiętaj: 

"Nigdy nie przestawaj się uśmiechać, nawet jeśli jesteś smutny, ponieważ nigdy nie wiesz, kto może się zakochać w twoim uśmiechu." 

Gabriel García Márquez

Źródło: www.tumblr.com

Co poza tym? Pewnie zapytacie, jak idzie stosowanie zasady 2 minut? 

Cóż... w 100% zadowolona nie jestem, bo nie robię tego jeszcze odruchowo. Zazwyczaj działam na zasadzie - zrobię później - po czym pojawia się w głowie myśl "miała być zmiana!". Pokornie robię w tył zwrot i wykonuję to co próbowałam odłożyć na "za chwilę". Oczywiście zaczynam dostrzegać dobre strony, a to daje motywację. Z dnia na dzień było coraz lepiej, zobaczymy jak to będzie wyglądało w nadchodzącym tygodniu.

Mijający tydzień udało się wykorzystać jeśli chodzi o zaproszenia. W sumie tylko w poniedziałek i wtorek sobie odpuściliśmy. Później ruszyliśmy pełną parą. Tym sposobem mamy już zaproszoną ponad połowę gości. Wczoraj byliśmy u mojego ojca chrzestnego. Nie byłam u niego...17 lat. Tak, wiem, długo. Oczywiście w międzyczasie widywaliśmy się od czasu do czasu np. na pogrzebach. Jak to mówią - cala rodzina spotyka się na weselach i pogrzebach. Czasem tak bywa, złożyło się na to kilka wydarzeń. Najpierw rodzinna tragedia, później jakoś tak nie było kiedy, aż w końcu kontakt się urwał. Mimo wszystko przy okazji jakiegoś spotkania, zawsze mieliśmy o czym porozmawiać i wykorzystywaliśmy te sporadyczne spotkania na "nadrobienie zaległości".

Zależało mi, żeby jechać z zaproszeniem osobiście. Trafiliśmy bez problemu, aż byłam zdziwiona ile pamiętam z czasów dzieciństwa. :) Byłam tam raz jedyny, ale w sumie to mi chyba ta umiejętność została. Jak już raz gdzieś jestem, to ponownie trafię bez problemu. Z czym wielu znajomych ma problem. :)

Jak już wspomniałam, spotkanie przebiegło w przesympatycznej atmosferze. Wręcz ciężko było wyjść i gdyby nie jeszcze jedni znajomi do zaproszenia w okolicy, to na pewno posiedzielibyśmy dłużej. Kto wie, może kontakt się odświeży.